επίκαυση

η (Α ἐπίκαυσις) [επικαίω]

το επιφανειακό κάψιμο, η επιπόλαιη καύση τής επιφάνειας ενός πράγματος, καψάλισμα, τσουρούφλισμα

νεοελλ.

1. ναυτ. το επιπόλαιο κάψιμο τής γάστρας τού πλοίου, δηλ. τών ξύλινων μερών που βρίσκονται κάτω από την ίσαλη γραμμή, που γίνεται για να καταστραφούν τα σκουλήκια και άλλα ζωύφια τού ξύλου

2. η αποξήρανση τμημάτων τών φύλλων τού αμπελιού από καύσωνα

αρχ.

1. (για τον ήλιο) καψάλισμα

2. φλόγωση, πύρωση τού σιταριού

3. επίκαυμα*, πληγή τού κερατοειδούς.